De gezelligheid van een Drunense schuilhut

Als ik in de natuur fotografeer, doe ik dat meestal alleen. Alleen kan ik beter luisteren naar subtiele geluidjes, kan ik me volkomen richten op wat er om me heen gebeurt en ben ik veel bewuster aanwezig in de omgeving waar ik me bevind.

​

Afgelopen dinsdag stond ik om 5.00 uur op, zodat ik voor de files naar Drunen kon rijden. Waarom zo vroeg? Nou omdat eekhoorns ook vroege drukdoeners zijn. Ik ging namelijk naar een schuilhut waar de eekhoorn zich ook weleens laat zien.

Terwijl ik door het hek loop, stap ik uit het drukke menselijke bestaan, de natuurlijke wereld binnen. Met plezier doe ik, met een zwaar hangslot, het hek achter me op slot. Zo, ik ben er even niet. Boven mijn hoofd, hoog in de bomen, hoor ik geluidjes. Ik ben opgemerkt.
Sjouwend met mijn spullen loop ik door, op zoek naar de vijver met de schuilhut.

​

Oh, daar is het.

Een roodborst, op een armlengte afstand, kijkt me aan en als vanzelf zeg ik “hallo kleine vent”. Ik ben gek op Roodborstjes. Dit wordt leuk!

Ik moet nog eten en eigenlijk ook plassen, maar ik kom er niet aan toe, het is meteen al gezellig druk. Het is alsof de natuur me verwelkomt en me uitnodigt om deel uit te maken van haar dagelijkse rituelen. Vandaag voel ik me allesbehalve alleen. Kleurrijke vogels vliegen af en aan, net als de uren, die voorbijvliegen als minuten.

Hey! Daar is hij! Die rode pluimstaat is moeilijk te missen, nieuwsgierig komt er een jong mannetje pols hoogte nemen bij de vijver. Druk en ijverig, op zoek naar iets lekkers, schiet hij heen en weer, dan zit hij weer even stil, alsof hij toch mijn aanwezigheid voelt. Ik zoom zo ver in dat ik opmerk hoe snel zijn borstkasje beweegt, wonderlijk… Het voelt intiem om hem van zo dichtbij te kunnen bekijken, die oortjes, de kleuren in zijn vacht, dat neusje en wauw die staart, ik krijg ruim de tijd om hem te bewonderen en aan het eind van mijn verblijf in de hut voelt het alsof ik hem een beetje heb leren kennen.

Bijna wil ik mijn spullen pakken om te gaan, maar dan verschijnt hij nog een laatste keer, oké ik blijf nog even… Dit is te leuk!